Rękopis książki Leszka Szarugi w Bibliotece Narodowej
Rękopis swojej opowieści autobiograficznej Zdjęcie, wydanej w roku 2008, Leszek Szaruga przekazał Bibliotece Narodowej do Kolekcji Polskiej Literatury Współczesnej. Ten wybitny poeta, eseista i tłumacz publikuje pod pseudonimem. Pod prawdziwym nazwiskiem Aleksander Wirpsza (ur. 1946 r., jest synem tłumaczki Marii Kureckiej i poety Witolda Wirpszy) wykłada – jako profesor – literaturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim.
Liczący 160 stron zeszyt formatu B5 został zapisany zielonym atramentem mniej więcej w połowie. Jest to zapis nad wyraz gęsty, na stronie mieści się średnio 45-50 linijek tekstu. Dzięki rękopisowi możemy dowiedzieć się, że utwór powstał w latach 1998–2000 i początkowo miał nosić tytuł Czas przemian. Opowieść została opatrzona czterowersowym mottem z poematu Sonata księżycowa Leopolda Staffa z tomu Żywiąc się w locie (1922 r.), zaczynającym się słowami „Przez pokolenia, naród po narodzie”. Tekst Szarugi to nie tylko autobiografia, ale również rzecz o jego generacji, czyli o pokoleniu Marca ’68.
Leszek Szaruga to jeden z czołowych przedstawicieli Nowej Fali, poetyckiej formacji tego pokolenia, obok Stanisława Barańczaka, Ryszarda Krynickiego, Juliana Kornhausera, Adama Zagajewskiego, Jacka Bierezina i Krzysztofa Karaska. Twórczość tych autorów fascynowała na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku i fascynuje do dzisiaj. Dość wspomnieć, że strategia debiutu poetów z pokolenia „Brulionu” oparta była na kontrze właśnie wobec twórczości starszej o pokolenie generacji Nowej Fali.
W Zdjęciu Szaruga opisuje przygodę życia i niemal równolegle przygodę swego pokolenia w historii Polski poprzez aktywny udział w życiu literackim. Nie jest to jednak tylko i wyłącznie narracja wspomnieniowa, a więc sentymentalna. Autor pokazuje jakimi zagadnieniami żyli jego rówieśnicy, koledzy po piórze, przyjaciele w poezji, jakie z tych zagadnień były aktualne aż do 1989 r., czyli do upadku komunizmu w Polsce.