Archiwum Bogusława Kierca w Bibliotece Narodowej - Aktualności - Biblioteka Narodowa

Archiwum Bogusława Kierca Archiwum Bogusława Kierca Archiwum Bogusława Kierca

Mieszkający i tworzący we Wrocławiu, jeden z najwybitniejszych poetów i eseistów polskich średniego pokolenia Bogusław Kierc przekazał Bibliotece Narodowej swoje archiwum: rękopisy wierszy, notatniki, materiały do książki o Rafale Wojaczku Prawdziwe życie bohatera oraz ponad siedemdziesiąt listów od Juliana Przybosia, a także jego książki z odręcznymi dedykacjami, m.in. Więcej o manifest, Sens poetycki, Próba całości.

Ponadto archiwum Kierca zawiera blok dwudziestu listów od Tymoteusza Karpowicza z lat 1991–1999, w dużej mierze poświęconych twórczości Przybosia. W kwietniu 1992 r. Karpowicz zorganizował na uniwersytecie w Chicago międzynarodową konferencję literacką poświęconą dziełu autora Równania serca, w której wziął udział również Kierc, autor takich tomów eseistycznych, jak: Przyboś i oraz Wzniosły upadek anioła. Wśród najważniejszych korespondentów poety są również: krytyk literacki Henryk Bereza, małżeństwo pisarzy Krystyna Miłobędzka i Andrzej Falkiewicz oraz malarz Tadeusz Boruta. Na temat jego malarstwa napisał Kierc zbiór esejów Ciało z mojego ciała. Z aktorkami Danutą Michałowską oraz Martą Stebnicką, od których Kierc otrzymał w sumie siedemdziesiąt listów, łączy go wspólna profesja, czyli aktorstwo. Nie sposób nie wspomnieć, że w słynnej ekranizacji Popiołów Andrzeja Wajdy zagrał Kierc postać Krzysztofa Cedry i od lat związany jest jako aktor i reżyser z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu. Oprócz tego pośród przekazanych dokumentów znajdziemy: listy od poetek i poetów Anny Kamieńskiej i Ludmiły Marjańskiej, Jerzego Ficowskiego i ks. Jana Twardowskiego, a także od Ziemowita Fedeckiego, wieloletniego redaktora miesięcznika „Twórczość”, z którym to pismem Kierc współpracuje do dzisiaj.

Poeta przekazał BN również cztery bruliony, w których znalazły się zapiski o charakterze diarystycznym, notatki z podróży i przede wszystkim wiersze, jakie weszły tomów Rtęć oraz Manatki. Osobny blok materiałów stanowią rękopisy i dokumenty związane z osobą i twórczością Rafała Wojaczka. Edytorem jego Utworów zebranych z 1976 r. był właśnie Kierc, zaś wspomniany wcześniej Karpowicz opatrzył je obszernym szkicem wstępnym. Rękopisy tekstów do książki biograficznej o Rafale Wojaczku posegregowane zostały w teczki, które eseista określił mianem „szuflad”. Oprócz tego do BN trafiły kserokopie spraw karnych, jakie odbyły się przeciwko Wojaczkowi przed sądem we Wrocławiu w 1967 i 1971 r. W jednym z dokumentów pracownik sądu w rubryce „miejsce zatrudnienia” Wojaczka wpisał: „nie pracuje – jest pisarzem”.