Rękopisy Leszka Elektorowicza w Bibliotece Narodowej
Leszek Elektorowicz, urodzony w 1926 we Lwowie i od 1944 roku związany z Krakowem, jeden z najstarszych pisarzy i tłumaczy polskich przekazał Bibliotece Narodowej swoje archiwum. Znajdują się w nim rękopisy wierszy, opowiadań i felietonów, ponadto manuskrypty przekładów sonetów Williama Szekspira i szkiców o pisarzach anglosaskich.
W przekazanych BN teczkach znajdują się kopie maszynopisów oraz wydruki komputerowe wierszy, a także rękopisy spisów treści poszczególnych tomików, poczynając od debiutanckiego „Świata niestworzonego” z 1957. Dzięki odręcznym poprawkom na komputeropisach możemy dowiedzieć się, że tom „Niektóre stronice” z 2004 miał się początkowo nazywać „Zatrzymanie czasu”, zaś „Z(a)myślenia z 2006 nosił pierwotnie tytuł „Błysk flesza”. Do najcenniejszych dokumentów poetyckich archiwum należą: wykonany w roku 1945, maszynopis wiersza „Opłatek”, powstałego w 1944 i zadedykowanego „matce w obozie koncentracyjnym w Niemczech”, a także wycinki wierszy ogłoszonych w latach 1947–1948 na łamach „Dziennika Literackiego” oraz tygodnika „Odra”, wreszcie plik wierszy sygnowanych notką „Wiersze nigdzie niedrukowane (z woli autora)”.
Oprócz poezji Elektorowicz uprawia także prozę i eseistykę. W osobnych teczkach znalazły się manuskrypty powieści „W lochu Ferrary” i „Mieć szczęście”, szkice do książki „Anglosaskie muzy”, której bohaterami są tacy pisarze, jak: Conrad, Hemingway, Faulkner, Caldwell, Styron, Barth, Kazan, notatki z podróży do Aten i Stambułu oraz na Krym i Kretę, felietony z cykli „Polska na co dzień”, „Zachód przez lornetkę”, „Telewizja i życie” czy „Koktajl zachodni”, drukowanych na łamach prasy krakowskiej, w tym w „Życiu Literackim”, w którym pisarz pracował w latach 1957–1972. Godne uwagi są również składy drukarskie dwu opowiadań „Oficerki” oraz „Przed wymarszem”. To pierwsze cenzura zdjęła w roku 1957 z łamów „Życia Literackiego”, natomiast to drugie z łamów miesięcznika „Pismo” w 1983 roku.
Elektorowicz jest również znakomitym tłumaczem i znawcą literatury anglosaskiej. Jego archiwum zawiera m.in. rękopisy przekładów sonetów Williama Szekspira oraz brulion formatu a4 – co ciekawe, zapisywany dwustronnie: od początku do końca oraz od końca do początku – w którym znalazły się tłumaczenia poezji m.in. Samuela Becketta, Robinsona Jeffersa, Langstone’a Hughesa, Wallace Stevensa i Anne Sexton, a także szkic poświęcony ostatniemu zbiorowi wierszy Zbigniewa Herberta „Epilog burzy”. Zamieszczony w tym tomiku wiersz „Wysoki Zamek” autor „Pana Cogito” zaadresował do młodszego o dwa lata „Leszka Elektorowicza z niezłomną przyjaźnią”. W czasie wojny obydwaj byli karmicielami wszy w Instytucie prof. Weigla we Lwowie.