Jan Polkowski laureatem XXI edycji Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego
W werdykcie przyznającym Nagrodę Janowi Polkowskiemu, jurorzy podkreślili, iż Cantus Polkowskiego jest zbiorem wierszy wyróżniających się nie tylko szlachetnym tonem, co niezmiernie już rzadkie w poezji współczesnej, ale i tym, że elementy narracyjne, medytacyjne i pieśniowe stapiają się tu w taki sposób, że słyszymy pełną wypowiedź osobowości humanistycznej, a jednocześnie mamy wrażenie, że czytamy jakąś rozległą, wielowątkową i wielopoziomową opowieść.
Jan Polkowski (ur. 1953) ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zadebiutował publikując swe utwory w 1978 r. w kwartalniku „Zapis". Był działaczem opozycji demokratycznej, działał w Studenckim Komitecie Solidarności i Krakowskiej Oficynie Studenckiej, wydawał w drugim obiegu czasopismo „Sygnał". Za działalność opozycyjną był internowany w stanie wojennym, a dwa lata temu odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 1983 – 1990 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Arka", a później „Czasu krakowskiego". Był rzecznikiem rządu Jana Olszewskiego. Ma na swoim koncie kilka tomików poezji To nie jest poezja (1980), Oddychaj głęboko (1981), Ogień (1983), "Wiersze 1987–1984" (1986), Drzewa (1987), Elegie z Tymowskich Gór i inne wiersze (1990), Elegie z Tymowskich Gór 1987–1989 (2008), Cantus (2009).
Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego – wybitnego polskiego pisarza, eseisty, autora scenariuszy filmowych, redaktora „Twórczości" i działacza opozycji demokratycznej – powstała w 1985 r. z inicjatywy Komitetu Kultury Niezależnej. Laureatami byli kolejno Adam Michnik (1985), Adam Zagajewski (1986), Włodzimierz Bolecki (1987), Anna Bojarska (1988), Krzysztof Dorosz (1989) i Jan Walc (1990). W 1995 roku jury uznało dotychczasową formułę Nagrody za wyczerpaną. Z inicjatywy Kazimiery Kijowskiej Nagroda była kontynuowana od 1996 r. i aż do 2008 r. jej współorganizatorem był Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Od 2010 r. organizatorem Nagrody została Biblioteka Narodowa. Nagroda jest przyznawana corocznie pisarzom za książkę lub całokształt twórczości w dziedzinach literatury pięknej, ze szczególnym uwzględnieniem prozy, krytyki literackiej i artystycznej, historii oraz szeroko rozumianej problematyki społecznej, przy czym twórczość laureatów winna zawierać istotne walory poznawcze oraz charakteryzować się niekonwencjonalnością sądów i opinii, odwagą i precyzją myśli oraz pięknem słowa. Laureatami Nagrody byli kolejno: Ryszard Legutko (1996), Henryk Waniek (1997), Paweł Lisicki (1998), Antoni Libera (1999), Janusz Krasiński (2000), Włodzimierz Odojewski (2001), Dawid Bieńkowski (2002), Marek Łatyński (2003), Bronisław Wildstein (2004), Dariusz Karłowicz (2005), Dariusz Gawin (2006), Zbigniew Kruszyński (2007), Maciej Urbanowski (2008), Andrzej Dobosz (2009) oraz aktualnie Jan Polkowski.