Kosynier
(21 sierpnia - 28 września 1862)
Pismo wydawane nieregularnie, łącznie ukazały się 4 numery, w których zachowano ciągłą numerację stron. Nie jest znane miejsce jego druku. Było to pismo litografowane obustronnie, pod tytułem każdego numeru znajdują się: rysunek kosyniera z kosą w lewej ręce, prawa zaś wzniesiona w geście przysięgi oraz motto "Hej czas zacząć już chłopacy, z serca zrzucić trwogę, a Bóg rzeknie Waszej pracy - Toć i ja pomogę".
„Kosyniera” redagowali Władysław Anczyc i Michał Bałucki. Wydawany był z inicjatywy własnej redaktorów, ale aprobowany przez władze Komitetu Centralnego. Rozprowadzany i czytywany wśród członków warszawskiej organizacji miejskiej miał za zadanie agitować do udziału w zrywie narodowowyzwoleńczym. Treść jego stanowiły popularne opowiadania o walkach z 1794 i 1831 roku szczególnie podkreślające udział w nich ludu. Z kolei kwestie społeczne, m. in. uwłaszczenie, były w "Kosynierze" pomijane.