Henryk SIENKIEWICZ
W roku 1905 Sienkiewicz miał 59 lat, a w swoim dorobku oprócz wydanej w 1896 powieści Quo vadis niemal wszystkie najważniejsze utwory: poczynając od Humoresek z teki Worszyłły z roku 1872, przez Szkice węglem, Trylogię, Rodzinę Połanieckich i Krzyżaków wydanych w 1900. W tym samym 1900 roku dostał w darze od narodu polskiego dworek w Oblęgorku pod Kielcami, gdzie do dzisiaj funkcjonuje muzeum poświęcone jego życiu i twórczości. Już po otrzymaniu nagrody Nobla napisał i wydał: W pustyni i w puszczy, Wiry oraz Legiony. Po wybuchu I wojny światowej wyemigrował do Szwajcarii, gdzie wraz z Ignacym Janem Paderewskim założył Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Zmarł w Vevey 15 listopada 1916. W roku 1924 jego zwłoki ekshumowano i złożono w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie, obok sarkofagu prezydenta Gabriela Narutowicza.
Odbierając nagrodę Nobla, Henryk Sienkiewicz wygłosił krótkie przemówienie, w którym stwierdził: „Zaszczyt ten, cenny dla wszystkich, o ileż jeszcze cenniejszym być musi dla syna Polski. Głoszono ją umarłą – a oto jeden z tysięcznych dowodów, że ona żyje, głoszono ją podbitą, a oto nowy dowód, że do podbojów (zwycięstw) jest zdolna”. Dodał ponadto, że tym samym „w oczach całego świata uznana została doniosłość pracy polskiego narodu, a jego twórczość uwieńczona”, a także: „Więc za to uwieńczenie – nie mojej osoby – ale polskiego ducha i pracy, składam jako Polak gorące podziękowanie”.
W zbiorach Biblioteki Narodowej znajdują się rękopisy Quo vadis, Krzyżaków, Szkiców węglem i Wspomnienia z Maripozy, a także mniej znanych utworów Sienkiewicza, takich jak opowiadania Bajka oraz Wyrok Zeusa czy Kordecki, rękopis swobodnego przekładu wiersza Henryka Heinego Nauka, a także wierszy samego Sienkiewicza: Sabałowej bajki czy Kwiatów i krzemieni. Ponadto: liczna korespondencja osobista (m.in. do córki Jadwigi) i urzędowa do różnych adresatów na tematy publiczne, w tym także w języku francuskim.
Zapraszamy do obejrzenia kolekcji Sienkiewicz i Sienkiewicz w przekładach.