80. rocznica urodzin Agnieszki Osieckiej
Wczoraj minęła 80. rocznica urodzin Agnieszki Osieckiej, autorki tekstów piosenek, poetki, współtwórczyni legendarnego Studenckiego Teatru Satyryków.
Studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim i reżyserię w szkole filmowej w Łodzi. W latach 1954–1972 związana była z STS-em, dla którego pisała scenariusze, skecze, wiersze i piosenki, od 1968 roku z kabaretem Jana Pietrzaka Pod Egidą, zaś pod koniec życia z Teatrem Atelier w Sopocie. Przez siedem lat prowadziła w Polskim Radiu – Radiowe Studio Piosenki Literackiej, które wylansowało w tym czasie ponad pięćset piosenek różnych kompozytorów i wykonawców. Szacuje się, że napisała około dwóch tysięcy tekstów, do których muzykę skomponowali tak uznani twórcy, jak: Katarzyna Gaertner, Krzysztof Komeda, Seweryn Krajewski, Jacek Mikuła, Adam Sławiński, Jan Ptaszyn-Wróblewski, Andrzej Zieliński. Jej najbardziej znane utwory – wykonywane m.in. przez Marylę Rodowicz, Kalinę Jędrusik, Ewę Bem, Łucję Prus, Violettę Villas, Edytę Geppert, Andrzeja Dąbrowskiego i Andrzeja Zauchę, grupy Czerwone Gitary i Skaldowie, ale również przez piosenkarki młodszego pokolenia: Katarzynę Groniec, Edytę Górnak, i Katarzynę Nosowską – to: Ballada wagonowa, Bossanova do poduszki, Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma, Kolega Maj, Króliczek, Małgośka, Mój pierwszy bal, Nie spoczniemy, Niech żyje bal, Piosenka o okularnikach, Uciekaj moje serce, Zielono mi. Jest także autorką tekstów piosenek do filmów Prawo i pięść oraz Czterej pancerni i pies, które wykonał Edmund Fetting, a także do serialu Jan Serce, którą zaśpiewał Seweryn Krajewski.
Wydała wiele zbiorów wierszy i piosenek, takich jak: Wyszłam i nie wróciłam, Listy śpiewające, Sztuczny miód, Śpiewające piaski. Ogłosiła wiele sztuk teatralnych, librett widowisk muzycznych i wodewili: Opera spod ciemnej gwiazdy, Niech no tylko zakwitną jabłonie, Zamienię księżyc na parę butów, a także powieści oraz zbiorów opowiadań: Zabiłam ptaka w locie, Wzór na diabelski ogon, Biała bluzka, Czarna wiewiórka. Ponadto wydała książki wspomnieniowe: Szpetni czterdziestoletni i Rozmowy w tańcu, a nawet wraz z fotograficzką Zofią Nasierowską album Fotonostalgia. Znani i lubiani w obrazie i anegdocie. Poetka zmarła 7 marca 1997 roku w Warszawie. Pochowana została na Powązkach.
Archiwum Agnieszki Osieckiej cztery lata temu zostało przekazane przez jej córkę Agatę Passent, prezeskę Fundacji „Okularnicy” Bibliotece Narodowej. Obejmuje zbiór listów i dokumentów osobistych oraz rodzinnych, rękopisy i maszynopisy wierszy, piosenek, utworów prozatorskich i scenicznych, prac studenckich i reżyserskich, a także kalendarze, pamiętniki i dzienniki, materiały związane ze Studenckim Teatrem Satyryków oraz Radiowym Studiem Piosenki Literackiej, poza tym korespondencję poetki z m.in. Zofią Hertz i Marią Janion, z Magdą Umer i Igą Cembrzyńską, Markiem Grechutę i Stanem Borysem, z Januszem Minkiewiczem, Ziemowitem Fedeckim, Stanisławem Tymem, Markiem Piwowskim i Januszem Głowackim. Cyfrowe Archiwum Agnieszki Osieckiej dostępne jest na stronie: www.archiwumagnieszkiosieckiej.pl.
W 80. rocznicę urodzin poetki Biblioteka Narodowa rozpoczęła udostępnianie Archiwum Agnieszki Osieckiej w Polonie. Już teraz dostępne są wysokiej jakości skany jej pamiętnika, maszynopisu zbioru wierszy „Wada serca”, scenariusza „Niech no tylko zakwitną̨ jabłonie”, rękopisu zbioru „Trzy morza” i wywiadu-rzeki „Rozmowy w tańcu”.